Personal Style...
Personal Style...
Ik was op vakantie! Inmiddels ben ik weer opgeladen. Vroeger nam ik veel tijdschriften mee, maar tegenwoordig ga ik in ieder huis dat wij huren op zoek naar tijdschriften die achtergelaten zijn door onze voorgangers. Engels of Nederlands, heel veel groter is mijn talenknobbel niet, maar daar werken we aan.
Nu vond ik een 'VRIENDIN' van oktober 2015. Het is niet helemaal mijn blad, maar op vakantie ben ik makkelijker en is alles wat lekker wegleest ok. En het is weer een keer wat anders. Anders is, wat mij betreft, altijd fijn.
Anyway.....ik vond een artikel van en over Eric Kuster. Interessant want ik weet dat zijn stijl echt heel ver van die van mij ligt. Of eigenlijk die van ons. Ik schrijf meestal (en dus vaak 'ik'), maar onze toko runnen doen we samen omdat onze, misschien ietwat van elkaar afwijkende stijltjes juist samen goed werken en we hiermee altijd weer wat anders neerzetten. Maar (opnieuw) terug naar meneer Kuster.
Zijn merk heet Metropolitan Luxury, wat staat voor stoer en mannelijk. Hier kan ik mij deels in vinden. Ik hou wel van een beetje stoer, maar het stoere heeft in Nederland meerdere definities, zeker als het om mannelijk gaat. Het gemiddelde huishouden van een alleenstaande man 'kwam' neer op grijs en donker hout (als we laminaat of geplastificeerd spul ook hout mogen noemen). Ik zeg bewust 'kwam', want tegenwoordig overtreft menig man zichzelf en is hun interieur nauwelijks standaard te noemen. Meneer Kuster houdt van veel grijs. Iets wat ik zelf dan weer somber vind. Grijze details vind ik fijn, maar te veel heeft invloed op mijn humeur, dus dat werkt voor mij niet.
Wat meneer Kuster ook heel anders ziet dan ik is het grote luxe-element. Iets wat ik zelf totaal niet heb. Ik hou van strakke lijnen met een klassiek frans tintje en het liefst nog wat ouds met een verhaal. En zeker wél wat prullaria. Grote glamoureuze objecten vullen zijn kamers. Volgens hem is dat nu minder. Iets wat ik wel zie gebeuren, maar voor mijn doen is het nog behoorlijk glamoureus.
Ondanks dat zijn stijl afwijkt van die van mij, vind ik hem goed. Hij zet iets neer van zichzelf. Zet een stempel en is herkenbaar. Ondanks de ontwikkeling die hij zelf doormaakt. Hij laat zich inspireren door wat er om hem heen gebeurt (en wat hij zelf opzoekt want laten we eerlijk wezen; als je Eric Kuster heet en zo goed bent zie je heel wat van de wereld). Een stijl die bij jou moet passen, anders ga je niet naar hem toe.
Wat ik wil zeggen is dat ik een interieur waar over nagedacht is nooit lelijk vind. Een ruimte moet horen bij de mensen die erin leven. En gelukkig zijn we allemaal anders.
Wat ik volledig met meneer Kuster eens ben en wel een soort van voorwaarde is voor het respect wat ik voor een interieur opbreng is het volgende.
Kies voor echt! Liever het goedkoopste hout dan superduur laminaat. Het lijkt goedkoper, maar hout wordt almaar mooier en mooier terwijl het met beschadigd laminaat meteen gedaan is. Ik noem maar een voorbeeld.
En oud hoort gewoon echt oud te zijn. Karakter is niet na te maken en behoudt vaak ook nog eens haar waarde. Zeker als deze persoonlijk is.
En dan zijn we er. Jouw karakter hoort in jouw huis. We kunnen iets van iemand anders nog zo mooi vinden en ook al roept het soms een gevoel van jaloezie op.....blijf toch maar bij jezelf. Iemand anders zijn kost energie.
Wil je iets anders en kom je er niet uit?! Zoek dan naar iemand die je kan helpen. Of dat nu Eric is, een ander bureau of wij......zoek iemand die bij je past. Geloof het of niet, maar goed en passend advies bespaart tijd en vaak ook geld.
Ik ga mijn vakantierommel opruimen.
Fijn weekend!
- X -
13-05-2016