20160928 - Even wat anders.
Ik schrijf graag over mooie dingen en het gevoel dat ze bij me oproepen. De blijdschap, de trots dat ik het heb gevonden en ik kan zo nog wel even doorgaan. Het is een soort liefde!
Wat liefde is? Zoveel 'houden van' dat je er bijna gek van wordt. Intens hou ik van mijn kinderen en Peter! Veel hou ik van mijn mamma, pappa en inmiddels grote broer. Maar dit, dit is iets heel anders.
Het zijn er drie. Drie meisjes die inmiddels mooie vrouwen zijn geworden (niet meer als je om 07:30 's ochtends een discotheek in Malasana uit komt rollen) en die ik al heb vanaf dat ik echt een klein meisje was. Ze zijn alle drie totaal verschillend! Lang, klein, donker, blond, grof (in de bek!), gevoelig (trek het je niet nou niet aahaan....!), eigenwijs (welles!) en koppig (ik ga dus echt niet naar huis!). Alles zit erin. Dit is wat het compleet (en complex) maakt (en soms irritant). We hebben allemaal een rol in deze kleine ongeschreven, maar zeer heilige verbintenis.
Ik ben 37! Nu ik dit opschrijf in deze context zijn dat best veel jaartjes. Leeftijd is voor mij niet een 'big deal', maar dat ik het heb gemanaged een paar meisjes op de basisschool tegen te komen en die al die jaren heb weten (vast) te houden (soms tegen hun wil in) is dat wel, het is pure rijkdom. We maken ruzie, maken het goed, vangen elkaar en trappen elkaar soms hard (in de juiste richting......dat dan weer wel). Janken doen we ook, meestal omdat er een begint en de rest doet dan gewoon mee. Buikpijn delen we ook, meestal van de slappe lach die is begonnen omdat........eeehhhhh dat weten we eigenlijk nooit meer als we weer zijn bijgekomen.
We zijn net terug uit Madrid. Ons jaarlijkse weekendje speelde zich dit jaar af in Malasana. Ik zie de foto's en beleef alles opnieuw met tranen in mijn ogen en kippenvel op mijn lijf. Ik vertel jullie er maar even bij dat ik het meestal het langst droog houd van allemaal. Wij zijn nog steeds samen. Mannen, kinderen, alles kwam voorbij, bleef erbij (lees: mocht blijven ;-) en werd door de rest omarmd.
Ieder jaar gaan we 'samen' weg en saai is het nooit! Wie legt er nu een discotheek plat door haar biertje over de draaitafel te gooien? Wie blijft er nu een lantaarnpaal omarmen omdat ze er door de ander bij gezet wordt met de opdracht niet los te laten totdat de rest weer gevonden is? Wie raakt er nu zwanger met een weekend 'zuipen' in de planning en wie net niet? En wie wil er nu naar huis als we met zijn allen zijn.........? Niemand dus.
Dit jaar hadden we een kers.......een kers op die dikke vette kwarktaart (waar ik eigenlijk best een hapje van had gewild, maar onze vreetzak had hem al op) die we met zijn allen altijd (meestal dus) gulzig naar binnen werken. De eerste gaat trouwen. En ze wist van niets en vond het alleen stomtoevallig dat ze in de winkel waar we zo nonchalant mogelijk naar binnen liepen ook bruidsschoenen verkochten.........todat ik de dame achter de balie een hand schudde en mij voorstelde (uiteraard in het vloeiend spaans ;-). De bruid keek om zich heen en de paniek stond in haar ogen (niet iedereen is in staat dingen zelf los te laten en het 'zomaar' te laten gebeuren). Ik laat nu een stukje weg, want anders wordt het wel heel veel tekst (lees: begin ik weer te janken). Maar bij de derde en meest fantastische jurk was de stress en de paniek weg! Kwam alles weer goed en samen. Samen zoals we dat eigenlijk altijd zijn (weer janken!).
Ieder jaar balen we als we naar huis gaan. Ieder jaar is het nog niet klaar en ieder jaar genieten we vooraf en achteraf.
Nogmaals, ik ben niet de grootste EMO (ik noem verder geen namen), maar ik wil het opschrijven en dat kan blijkbaar niet zonder tranen. De liefde is groot..........en verpest mijn mascara! Een van hen vroeg of dit ooit zal stoppen. En of we dit als we 50 of 60 zijn nog doen.
Ik weet zeker van wel en anders ga ik de uitdaging graag aan. Een discotheek platleggen kunnen we. Maar er is altijd meer. Er is altijd een overtreffende trap. Let's see! Maar wel met zijn vieren, want zonder hen 'ben' ik niet.
-X-
PS: Je zal je inspiratie cadeau krijgen :-).